top of page

CHANGE & CORONA

ALBANIAN

BY ELDA NESIMI

Ju e dini atë proverb qe thotë, “nuk e din vlerën te diçka derisa të jetë zhdukur” ? Kështu. ka qën karantinin time. Për fat të keq, përpara këti izolimi, e përçmova të shkoja në shkoll çdo ditë sepse unë e kisha nje orar te ngarkuar dhe kisha shumë detyra. Semestëri i dyte ishte pak ma i vështir ose i ngarkuar sepse në, semestërin i parë ka qenë shumë i mirë. Pasi u informuam nga lajme qe shkollat ne New York City do jetë e mbyllur deri njezet e nje Prill, deshiroja te zëvendësoja për ato qe kisha humbur. Si për shembull, xhumë, lexim e dis artikujve ekstra, edhe doja qe të isha ma e lumtur. Pasi kaloj nje muaj, u mërzita dhe më morri malli për shoqet dhe mësueset e mija. Fakti qe mbase nuk i shikoj dhe përqafoj shoqët të mija deri në Shtator o Nëntorë më mërzit pak. Për nje kohë të shkurtër, isha melankolike. 

Gjat karantines, unë mësova shumë gjëra rreth jetës reale. Sepse gjat kohës në shkollës, isha ma e zënë me problematikat e shkollës. Isha e detiruar për ta shtatur me jetën e re shtepiake. Gjithashtu, karantinim solli disa gjëra negative, si për shembull, hanim pa orar, hanim ma shumë se çduhe, flini më vonë, ngriheshim më vonë. Kështu qe trupi yn dhe mendja jonë duhe të adaptohe me një program të ri ditorë. Një nga gjëra positive dhe më të rëndësishme, ishte qe karantina solli për mua marthënja ime me prindërit u afrua spese ne kaluam më shumë kohë bashkë. Ne patëm më shumë mundesi kohe për të qenë bashkë sepse ishte nje karantine familjare (dhe botërore). Mëgjithëse ne kishim kohë të lirë bashkë, më dukej pak sa e tepëruar.

Pas gjithë çfarë thamë, me të vërtet, kam një besim të madhë qe kjo pandemi i lejoj njerëzit qe të kuptojnë dhe mësojnë më shumë rreth botës qe jetojm sotme. Shëqeria e sotme është shumë herë më ndryshme sesa shoqeria e viteve 1920 (qe ndodhi pandemia e gripit/influenzës) dhe ne jemi me shumë fat qe të kemi eksperience nga shekujt e kaluar se si ta ruajmë njerzimin nga sëmundjet nxhitëse. Pa asnje ndhëshim, pushimi nga shkollë dhe punë sigurojn mundësi për gjithkush te aplikosh problemat e botës reale. Pas te gjitheve, ne jemi e ardhmja. Me gjithë kjo veshtirsijë, mendoj qe do të kaloj shpejt inshallah dhe do te jemi një shembull positiv per gjenerata e imi dhe të ardhshme.

You know that corny saying that’s like, “you don’t know the value of something until it’s gone” ? That is basically how this whole quarantine has felt (for me at least). Unfortunately, before this whole lockdown, I despised going to school almost every day and that was mostly due to the tedious schedule I had and the horrendous amount of school work that played into it as well. Term two was significantly worse than term one; in fact, term one was amazing. After being informed by the news that school would be closed until the twenty first of April, I was so ready to catch up on everything I had missed such as sleep, relaxation, lack of worry, and finally the development of my happiness. A month went by and I began missing my friends and teachers.. a lot. The fact that I may not be able to even hug my friends until September or October really upset me. For a while, I was disconsolate. 

Because of all the commotion that school distracted me with, I learned metric loads of things regarding reality and the world we live in. Like everyone else, I was forced to adapt into the new way of living. Alas, our new life brought my family and I quite a few negative things such as overeating, sleeping late, waking up late, binge watching Netflix series, being unproductive, and a bunch more. This way, our bodies and minds were required to switch lanes into this new and peculiar daily schedule. On a more positive note, the lockdown allowed me to develop a better relationship with my parents. Surprisingly, it was a perfect way for families to spend time together… sometimes, too much time.

All in all, I truly believe that this COVID-19 pandemic really allowed all people, world-wide, to learn and understand more about the civilization we live in today. Our society is very different compared to the 1920s (when the Influenza Pandemic broke out) and we are fortunate to have experienced the necessary precautions for all humanity during a viral outbreak. Without a doubt, the pause from work and school provided the opportunity for everyone to apply real-word issues into daily life. Afterall, we are the future. All this hardship will be over soon and will serve as a great example and learning experience for my generation to better the preceding ones. 

bottom of page