top of page

Kazakh

Poem 

By Daniar Nurseit  

There is a Kazakh proverb that goes: 

 

“a man’s wings are his horse.”

 

And my wings are my bike.

With which I fly down avenues far from home

exploring through the new and unknown.

The invigorating wind in my face, glorious and free,

I never get enough of the scent of fresh air.

 

“no matter how much you train a wolf, he still looks at the mountains and howls.”

 

To live with the strength of a wolf

has the issue of people longing to suppress your fire.

That’s one of the problems of living in this world.

 

It doesn’t matter. No matter what horrors they attempt to bring about,

I’m a warrior on top of my horse;

no hardship phases me, it’s part of life.

No matter what paths I take, be it asphalt, mountains, caves, boulders, 

I’ll just continue riding.

 

“There is no limit to craftsmanship.”

 

I put my soul into building this bike,

made the seat with my own hands, 

changed the metals of the wheels,

painted and polished it,

I gave my heart to it.

I’ve ridden infinite miles and great paths -

this horse is my friend.

Қазақтарда бір мақал бар:

 

“Ат - ер қанаты.”

 

Ал менің қанатым - велосепед.

Олмен, даңғылдармен ұшамын,

көрмеген және жаңа жерлерды зерттеймін.

Самал жел бетімде, керемет және еркіндікде,

мұңкіген табиғаттың иісіне тоймай жүреммін.

 

“Қасқырды қанша асырасаң да тауға қарап ұлиды.”

 

Қасқырдың күшіндей күшің болса да,

басқалар сені басып тастауға ұнтылады.

 

Бәрібір! Олар қанша қастандық істеседе,

мен атымның [велосебедымның] үстіндегі жауынгермын.

Ешқандай жамандық мені жеңбейды.

Қандай қиын жолдар болса да, цемент болсын, тау болсын, үнгір болсын, тас болсын, мен жалғастырып шауа беремін.

 

“Шеберлікке шек жоқ.”

 

Мен бұл велесопедке жанымды салдым.

Орындықты өз қолыммен жасадым.

Дөнгелектің темірлерін аустырдым.

Жылтырлатып боядым.

Жүрегімді бердім.

Үлкен жолдарды бағындырдым.

Осы ат - менің жан досым.

Screenshot 2022-07-06 3.46.00 PM.png
bottom of page